............................... *****************.............................
621. వెన్నెల కళనద్దుకున్నా..
చెలిమికి చిరునామాగా నిన్ను చేరేందుకే..
తారానేస్తమై నీకు తోడయ్యేందుకే..
622. మనసున్న రాజువే..
ఆయుధాలు పట్టకనే అంతఃశత్రువులను జయిస్తూ..
మానవత్వానికి మచ్చుతునకై వెలుగుతూ..
623. నిత్యమల్లెలా నేను..
నీ కలను అలంకరించే శుభవేళ..
నీ మనసును సైతం దోచేయాలనే..
624. ఉదయపు సింధూరంలా నేను..
నీ నుదిటిని చుంబించే సుప్రభాతాన..
అరుణరాగాలను అలవోకగా ఆలపిస్తూ..
625. నవపల్లవమై నవ్వుకున్నా..
ప్రియమారా నన్ను తాకినందుకే
అచేతనమైన నాలో చైతన్యం ఎగిసినందుకే..
626. నీవు రాసిన కావ్యాన్నే..
చదువరులకు చదివేకొద్దీ చదవాలనిపిస్తూ..
నీ కలానికి పదును పెట్టేస్తూ..
627. ప్రతిస్పందనాలే..
జన్మజన్మల పాపాలూ మజిలీల్లేక కొట్టుకుపోతూ..
జీవితాన్ని పునరావృత్తం చేసేస్తూ..
628. జీవితం చైతన్యం కోల్పోయింది..
కొట్టుకుపోతున్న జ్ఞాపకాలను విడిచేసి..
అడుగంటిన అనుభవాలు వెతుకుతున్నందుకేమో..
629. నీ అలౌకికస్పర్శకేనేమో..
వేదనలన్నీ వేణువులూదినట్లుగా మారిపోతూ..
గాయాలన్నీ గేయాలుగా మలచుకున్నట్లు..
630. కన్నీటికడలి ఆగనంటోంది..
చెలియలకట్ట వేసే చెలిమి చేయిచ్చిందని..
ఒంటరి జీవితానికి ఓదార్పు కరువయ్యిందని..
631. రాతిరి వెచ్చదనం తెలుస్తోంది..
గోరువెచ్చని సాహచర్యపు తాదాత్మ్యంలోనే..
రెండు మనసులు ఏకమైన సమ్యోగంలో..
632. ఎన్ని అలుకలు నేర్చిందో చిలిపివెన్నెల..
మన సరసానికి సూత్రధారి కాలేకపోయినందుకు..
తన అందంలో మనం ఒకటికానందుకు..
633. అడవిగాచిన వెన్నలనేగా..
నీడనై చాటుగా నిన్నెంత వెంటాడినా..
నువ్వే గుర్తించలేని నా నిస్సహాయతలో..
634. ప్రవచనాలుగా పల్లవిస్తాయేమో..
పరిపక్వత సాధించిన మానసిక సంఘర్షణలు..
శోకాలను శ్లోకాలుగా మార్చుకుంటూ..
635. కిరణాలకు దారిస్తున్నా..
నావైపు ఆకాంక్షగా ప్రసరిస్తూ ఉరికొస్తున్నాయని..
నా ఉదయాన్ని మహోదయంగా మలచాలనుకున్నాయని..
636. విహంగవీక్షణమే మదికి..
నీ భావాలు గువ్వలై ఎగిరొస్తుంటే..
నన్ను పసిపాపగా మార్చి మురిపిస్తూ..
637. ఊగిసలాడుతూ ఊపిరి..
నిన్ను చూసేదాక లోలోపలే కొట్టుమిట్టాడుతూ..
నా ప్రాణాలు హరించేలా గిలగిలలాడుతూ..
638. ఆ మనసులో అనుగ్రహవీచికలు వీచేదెన్నడో..
మానవత్వపు కొనవూపిరికి తర్పణాలెన్నడో..
ఆగిపోయిన ఆయువుకి శాంతెన్నడో..
639. కవిత్వాన్ని ఊపిరిగా రాసినందుకేమో..
రసహృదయాలను మీటుతూ గుబాళిస్తోంది..
నీపై నే రాసిన వెన్నెలకావ్యం..
640. ఊపిరినాపమంటావే..
నీ విరహాన్ని ప్రవహించేలా కీర్తిస్తుంటే..
నా వియోగానికి ఆజ్యం పోసేస్తూ..
............................... *****************.............................
621. వెన్నెల కళనద్దుకున్నా..
చెలిమికి చిరునామాగా నిన్ను చేరేందుకే..
తారానేస్తమై నీకు తోడయ్యేందుకే..
622. మనసున్న రాజువే..
ఆయుధాలు పట్టకనే అంతఃశత్రువులను జయిస్తూ..
మానవత్వానికి మచ్చుతునకై వెలుగుతూ..
623. నిత్యమల్లెలా నేను..
నీ కలను అలంకరించే శుభవేళ..
నీ మనసును సైతం దోచేయాలనే..
624. ఉదయపు సింధూరంలా నేను..
నీ నుదిటిని చుంబించే సుప్రభాతాన..
అరుణరాగాలను అలవోకగా ఆలపిస్తూ..
625. నవపల్లవమై నవ్వుకున్నా..
ప్రియమారా నన్ను తాకినందుకే
అచేతనమైన నాలో చైతన్యం ఎగిసినందుకే..
626. నీవు రాసిన కావ్యాన్నే..
చదువరులకు చదివేకొద్దీ చదవాలనిపిస్తూ..
నీ కలానికి పదును పెట్టేస్తూ..
627. ప్రతిస్పందనాలే..
జన్మజన్మల పాపాలూ మజిలీల్లేక కొట్టుకుపోతూ..
జీవితాన్ని పునరావృత్తం చేసేస్తూ..
628. జీవితం చైతన్యం కోల్పోయింది..
కొట్టుకుపోతున్న జ్ఞాపకాలను విడిచేసి..
అడుగంటిన అనుభవాలు వెతుకుతున్నందుకేమో..
629. నీ అలౌకికస్పర్శకేనేమో..
వేదనలన్నీ వేణువులూదినట్లుగా మారిపోతూ..
గాయాలన్నీ గేయాలుగా మలచుకున్నట్లు..
630. కన్నీటికడలి ఆగనంటోంది..
చెలియలకట్ట వేసే చెలిమి చేయిచ్చిందని..
ఒంటరి జీవితానికి ఓదార్పు కరువయ్యిందని..
631. రాతిరి వెచ్చదనం తెలుస్తోంది..
గోరువెచ్చని సాహచర్యపు తాదాత్మ్యంలోనే..
రెండు మనసులు ఏకమైన సమ్యోగంలో..
632. ఎన్ని అలుకలు నేర్చిందో చిలిపివెన్నెల..
మన సరసానికి సూత్రధారి కాలేకపోయినందుకు..
తన అందంలో మనం ఒకటికానందుకు..
633. అడవిగాచిన వెన్నలనేగా..
నీడనై చాటుగా నిన్నెంత వెంటాడినా..
నువ్వే గుర్తించలేని నా నిస్సహాయతలో..
634. ప్రవచనాలుగా పల్లవిస్తాయేమో..
పరిపక్వత సాధించిన మానసిక సంఘర్షణలు..
శోకాలను శ్లోకాలుగా మార్చుకుంటూ..
635. కిరణాలకు దారిస్తున్నా..
నావైపు ఆకాంక్షగా ప్రసరిస్తూ ఉరికొస్తున్నాయని..
నా ఉదయాన్ని మహోదయంగా మలచాలనుకున్నాయని..
636. విహంగవీక్షణమే మదికి..
నీ భావాలు గువ్వలై ఎగిరొస్తుంటే..
నన్ను పసిపాపగా మార్చి మురిపిస్తూ..
637. ఊగిసలాడుతూ ఊపిరి..
నిన్ను చూసేదాక లోలోపలే కొట్టుమిట్టాడుతూ..
నా ప్రాణాలు హరించేలా గిలగిలలాడుతూ..
638. ఆ మనసులో అనుగ్రహవీచికలు వీచేదెన్నడో..
మానవత్వపు కొనవూపిరికి తర్పణాలెన్నడో..
ఆగిపోయిన ఆయువుకి శాంతెన్నడో..
639. కవిత్వాన్ని ఊపిరిగా రాసినందుకేమో..
రసహృదయాలను మీటుతూ గుబాళిస్తోంది..
నీపై నే రాసిన వెన్నెలకావ్యం..
640. ఊపిరినాపమంటావే..
నీ విరహాన్ని ప్రవహించేలా కీర్తిస్తుంటే..
నా వియోగానికి ఆజ్యం పోసేస్తూ..
No comments:
Post a Comment